Umowy o świadczenie usług są powszechnie zawierane w codziennym życiu. Do tego typu umów możemy zakwalifikować umowy o organizację zajęć sportowych, edukacyjnych czy związanych z opieką nad dziećmi.
Takie umowy zazwyczaj zawierane są na określony czas (na przykład na 1 rok w przypadku karnetów na udział w zajęciach sportowych, czy ‘semestr’ w odniesieniu do zajęć edukacyjnych) i zasadniczo nie powinny być wypowiadane przed upływem okresu na jaki zostały zawarte.
Obecna sytuacja jest jednak wyjątkowa, co często jest przyczyną braku możliwości wykonywania umów przez usługodawców (choćby z powodów wprowadzonych ograniczeń, łagodzących skutki epidemii).
W takiej sytuacji zastosowanie mogą znaleźć przepisy o następczej niemożności świadczenia, tj. art. 475 Kodeksu Cywilnego.
Zgodnie z przywołanym przepisem, „jeżeli świadczenie stało się niemożliwe skutkiem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, zobowiązanie wygasa”.
Co jednak w sytuacji, gdy zapłata została uiszczona z góry za cały okres umowy? W wielu przypadkach możliwe będzie zastosowanie art. 495 § 1 Kodeksu Cywilnego, zgodnie z którym „strona, która miała spełnić świadczenie, nie może żądać świadczenia wzajemnego, a w wypadku, gdy je już otrzymała, obowiązana jest do zwrotu według przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu”.